Η αυτοάνοση αιτία της ψωρίασης είναι ότι τα βοηθητικά Τ και τα φονικά κύτταρα Τ, τα οποία είναι συνήθως υπεύθυνα για την προστασία του σώματος από κύτταρα όγκου, παθογόνους ιούς και βακτηρίδια, αρχίζουν να διεισδύουν στα ανώτερα στρώματα του δέρματος. Εδώ παράγουν ουσίες που ενεργοποιούν τη φλεγμονώδη διαδικασία. Ως αποτέλεσμα, τα κύτταρα του δέρματος αρχίζουν να διαιρούνται ενεργά και να πολλαπλασιάζονται. Παρατηρείται πολλαπλασιασμός.
Η ανάπτυξη της ψωρίασης είναι δυνατή με το σωρευτικό αποτέλεσμα πολλών παραγόντων από τον παρακάτω κατάλογο:
Πολύ λεπτό και ελαφρώς ενυδατωμένο δέρμα (το σμήγμα παράγεται ελάχιστα).
Συχνή επαφή με ερεθιστικές συνθέσεις – καλλυντικά χαμηλής ποιότητας, διαλύματα οινοπνεύματος, χημικά οικιακής χρήσης.
Πολύ συχνή πλύση του σώματος, των χεριών (ειδικά εάν χρησιμοποιείτε σκληρό απορροφητικό χαρτί και αντιβακτηριδιακό σαπούνι / αφρόλουτρο).
Κατάχρηση αλκοόλ.
Η ανάπτυξη μολυσματικών ασθενειών που προκαλούνται από σταφυλόκοκκο, στρεπτόκοκκο, μύκητες.
Λαμβάνοντας αντικαταθλιπτικά, ανθρακικό λίθιο, β-αναστολείς, ανθελονοσιακά και αντισπασμωδικά φάρμακα.
Ζώνη αλλαγής του κλίματος.
Μηχανικός τραυματισμός του δέρματος.
Τάση στις αλλεργικές αντιδράσεις.
HIV λοίμωξη.
Ταξινόμηση ασθενειών
Εάν μελετήσουμε διάφορες φωτογραφίες ψωρίασης στο αρχικό στάδιο, τότε οι διαφορές θα είναι αισθητές – υπάρχουν αρκετές ποικιλίες αυτής της δερματολογικής παθολογίας. Ανάλογα με τη θέση της βλάβης είναι:
Ψωρίαση του τριχωτού της κεφαλής (που εκδηλώνεται με κνησμό, ρωγμές και αιμορραγία του δέρματος).
Η ψωρίαση των νυχιών (η πλάκα των νυχιών διαχωρίζεται σταδιακά από το κρεβάτι και γίνεται οδυνηρή, σχηματίζονται κόκκινες κηλίδες πάνω σε αυτό).
Palmar και πελματιαία ψωρίαση (η ασθένεια απλώνεται μόνο στα πόδια ή / και τις παλάμες).
Ψωρίαση του δέρματος (ξηρές πλάκες εμφανίζονται σε διαφορετικά μέρη του σώματος).
Αρθροπαθητική ψωρίαση (προσβεβλημένοι αρθρώσεις).
Σεξουαλική ψωρίαση (η ασθένεια καλύπτει το δέρμα των γεννητικών οργάνων).
Κλινικές μορφές ψωρίασης:
Συνηθισμένο ή χυδαίο. Εμφανίζεται από επίπεδα ροζ-κόκκινα papules μικρού μεγέθους, τα οποία ανεβαίνουν ελαφρώς πάνω από το υγιές δέρμα. Στην κορυφή των παλμών καλύπτονται με ελαφριές κλίμακες, οι οποίες αρχίζουν να υποχωρούν, ακόμη και με ελαφριά αφή. Εάν η θεραπεία της ψωρίασης ξεκίνησε με την πάροδο του χρόνου, οι μικρές εστίες συνδυάζονται σε μεγάλες.
Εξιδρωματικό. Είναι πιο συχνή σε άτομα με παχυσαρκία, υποθυρεοειδισμό, διαβητικούς. Τα συμπτώματα της ψωρίασης αυτής της μορφής είναι τα εξής: οι παπλέες έχουν έντονο κόκκινο χρώμα, με κίτρινου-γκρι κλίμακες ορατές επάνω τους. Οι πλάκες επηρεάζουν τις πτυχές του δέρματος – τις μασχάλες, την περιοχή κάτω από τους μαστικούς αδένες στις γυναίκες. Οι ασθενείς παραπονιούνται για κνησμό, καύση.
Seborrheic Η ψωρίαση παρατηρείται στο κεφάλι, πίσω από το αυτί, τις ρινικές και νοσοσχικές πτυχές, μεταξύ των ωμοπλάτων, στο στήθος. Τα όρια των σημείων δεν είναι σαφώς καθορισμένα. Ξεφλουδίστε ασημί κίτρινο. Αν κοιτάξετε τη φωτογραφία της ψωρίασης στο κεφάλι σας, θα έχετε συσχετισμούς με μια τόσο κοινή μυκητιασική πάθηση όπως η πιτυρίδα.
Palmar και πελματιαία. Η ασθένεια εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας 30 έως 50 ετών, των οποίων η εργασία συνδέεται με βαριά σωματική εργασία. Με αυτή τη φόρμα, μπορεί να εμφανιστούν εξανθήματα στο σώμα.
Φλυκταινώδης. Φλυκταινώδη στοιχεία σχηματίζονται στο σώμα. Στην ιατρική αναγνωρίζεται ένας επιπλέον τύπος φλυκταινώδης μορφής – η ψωρίαση του Zumbusha. Είναι ιδιοπαθής (πρωτογενής) – φυσαλίδες εμφανίζονται στο δέρμα, οι οποίες μετατρέπονται σε φλύκταινες. Οι φλύκταινες ανοίγουν και στεγνώνουν. Αργότερα εμφανίζονται ξεφλούδισμα που χαρακτηρίζει την ασθένεια. Καθώς και δευτεροβάθμια με μια καλοήθη πορεία. Σε αυτή την περίπτωση, εμφανίζονται φλύκταινες στην επιφάνεια τυπικών ψωριασικών πλακών λόγω της ερεθιστικής δράσης των φαρμάκων.
Ένας άλλος τύπος φλυκταινώδης μορφής είναι η ψωρίαση του Barber. Επηρεάζει μόνο τα πέλματα και τις παλάμες. Φωλίζουν τα φλύκταινα στο δέρμα. Δεν ανοίγουν, τελικά μετατρέπονται σε σκοτεινές ξηρές κρούστες. Η ψωρίαση του Barber διακρίνεται από τη συμμετρία της βλάβης.
Αρθροπάθεια (αρθρικό). Βαριά μορφή. Εμφανίζεται σε ασθενείς που έχουν δερματικά εξανθήματα. Συνήθως συμβαίνει πέντε έως έξι χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της νόσου, εάν η θεραπεία της ψωρίασης ήταν αναλφάβητη. Οι παθολογίες του αρθρικού συστήματος μπορεί να είναι διαφορετικές, ξεκινώντας από την μη εκτονωμένη αρθραλγία, που δεν οδηγούν σε αλλαγές στην αρθρική συσκευή, καταλήγοντας σε παραμόρφωση της αγκύλωσης (ο σύνδεσμος γίνεται εντελώς ακίνητος).
Ψωριασική ερυθροδερμία. Είναι μια συνέπεια της χυδαίας ή εξιδρωματικής ψωρίασης. Σχεδόν όλο το δέρμα επηρεάζεται. Γίνεται κόκκινο, καλύπτεται με πολλές ξηρές κλίμακες. Η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται, μια αύξηση στους λεμφαδένες (ειδικά στο μηριαίο και στην βουβωνική χώρα). Εάν ο ασθενής δεν γνωρίζει πώς να θεραπεύσει την ψωρίαση, η τριχόπτωση και τα εύθραυστα νύχια είναι δυνατά.
Σύμφωνα με το κριτήριο των εποχιακών υποτροπών, η ψωρίαση χωρίζεται σε:
καλοκαίρι;
χειμώνας (πιο συνηθισμένο);
μη καθορισμένο
Πώς να θεραπεύσετε την ψωρίαση
Η θεραπεία της ψωρίασης είναι πολύπλοκη. Περιλαμβάνει:
γενική θεραπεία.
τοπική θεραπεία.
φυσιοθεραπεία.
Πριν από τον προσδιορισμό του τρόπου αντιμετώπισης της ψωρίασης, ένας δερματολόγος καθορίζει το στάδιο της νόσου, την κλινική της μορφή, την επικράτηση της διαδικασίας. Κατά τη συνταγογράφηση φαρμάκων, λαμβάνεται υπόψη η ηλικία του ασθενούς και η ύπαρξη συναφών ασθενειών. Συνήθως, επιλέγονται πρώτα τα ασφαλέστερα φάρμακα με τον μικρότερο αριθμό παρενεργειών. Εάν δεν επιτρέπουν την ψωρίαση να εισέλθει στο στάδιο παλινδρόμησης, η θεραπεία ρυθμίζεται.
Συστηματικά φάρμακα για την ψωρίαση
Τα φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα βοηθούν με μέτρια και σοβαρά στάδια της ψωρίασης. Αυτά περιλαμβάνουν:
Παράγωγα βιταμίνης Α (ρετινοειδή): Neotigazon, Chigason. Μειώστε το ρυθμό ωρίμανσης των κερατινοκυττάρων. Κανονικοποιήστε τη διαφοροποίηση και την ωρίμανση των κυττάρων.
Ανοσοκατασταλτικά (κυκλοσπορίνη Α). Μειώστε τη δραστηριότητα των Τ-λεμφοκυττάρων, προκαλώντας αυξημένη κυτταρική διαίρεση της επιδερμίδας.
Παρασκευάσματα για τη θεραπεία κακοήθων όγκων (μεθοτρεξάτη). Αναστέλλουν την αναπαραγωγή και την ανάπτυξη άτυπων κυττάρων του δέρματος.